استیتمنت :

ما در جهانی از ماده زندگی می‌کنیم.

ماده‌ای که نیروی حیاتی – حرکتی خود را از عناصر جاری در طبیعت می‌گیرد و قدما آن را شامل چهار عنصر آب ، باد ، خاک و آتش می‌دانند.

هوا به عنوان عنصری آمیخته با حیات انسان و همچون روحی است ، بی رنگ و صدا که از طریق درک اثرش لمس می‌شود و تنها تجلی آن ” باد ” است.

امروزه ، ما به دلیل روزمرگی‌های زندگی شهری از اصل وجودی خود دور افتاده‌ایم. از اصلی که نبودش ، نبود ماست. در این عصر بی‌خبری و در این ازدحام بی‌معنایی ، من به دنبال بهانه‌ای برای بازگشت به پویایی ، بازگشت به معنا هستم.

من در نقاشی‌هایم به دنبال ارتباط عنصر باد و حضور انسان هستم و برای این منظور فضای بی‌تحرک ، ساده و عاری ازهر صدایی را انتخاب کردم که تنها محرک آن باد و انسان خواهد بود

باد پدیده‌ای بود که مرا به سوی خود خواند. حواسم را به خودش جمع کرد و حرکتش مرا به زمان برگرداند. تا جایی که رقص پارچه‌ای در باد و فرود آن بر سر راهم که ردپای گذر باد است؛ همه و همه برایم سوال برانگیز شد. به راستی من باد را دیدم ؟ یا باد مرا ؟