استیتمنت نمایشگاه:

“در این آثار در پس هر فرم، هر ضربه قلم مو و هر رنگ وابستگی به رویا و رمز وجود دارد. فضای خلق شده با استعلا و ذهنیت انتزاع گونه که نمادی از جهان پیرامون و گذشته ی هنرمند است بستری را برای درک صورت و ماده فراهم می کند. این آثار، نوعی احساس های مبهم ناخودآگاه نقاش است که نمود بیرونی یافته و طبق نیازهای حسی و عاطفی، فرمها بعنوان آبژه ی هدفمند، شکلی از واقعیت گرفته. او در محیط و فضای منظره هایش سَیَلان داشته و گویا با هر لکه اشاره به رازی دارد و کل این نظام ساختاری را با نظمی متصل به زیبایی شناسی ذهنی سازگار میسازد. این میتواند توصیفی باشد از این سری از آثار ابراهیم اکبری گَرَز. برای نمونه اثر درخت دیوانه میتواند مصداقی از تفسیر بالا باشد.”